Έτσι απλά σε θυμήθηκα

..''Φίλα με, σαλπάρω και χάνομαι Κοίτα με, πετώ να σε βρω'' πόσο όμορφο!! Το λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που το άκουσα ..

Ακούγοντας αυτό το υπέροχο τραγούδι ξυπνάνε μνήμες με κάνουν και ονειρεύομαι ξανά τὶς νεκρὲς ἀναμνήσεις μου είναι απο Αυτά τα βράδια, που Στα σκοτάδια της ψυχής μας κρύβεται η ωραιότερη θέα ..Αλήθεια, το πιστεύω. Σε αυτή τη θέα όλα φαντάζουν ωραία. Ενώνεις τα κομμάτια των σκέψεων και φτιάχνεις μια θέα μονάχα για εσένα. Με όλα αυτά τα όμορφα πράγματα που έχεις ζήσει. Τη στολίζεις με στιχάκια , με λεξούλες ερωτικές, μνήμες από ένα παγκάκι ένα συνοφρύωμα των φρυδιών τόσο οικείο έτσι είναι οι ελπίδες χάνονται, η αναμνήσεις όμως ζουν κολλημένες και βρίσκουν αφορμή τα βράδια να δραπετεύουν από την κρυψώνα τους ..πατά το play αφέσου στα λόγια του Λειβαδίτη αγκαλιά με  τη βραχνή αισθαντική φωνή του κραουνακη ..Γιατί ? έτσι απλά σε θυμήθηκα απόψε !!

– Περιμένοντας το βράδυ-

Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βραδιά

κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα

κι η μουσική είναι φίλη μας – και συχνά μέσα στον ύπνο 

ακούμε τα βήματα παλιών πνιγμένων ή περνούν μες 

στον καθρέφτη πρόσωπα 

που τα είδαμε κάποτε σ’ ένα δρόμο η ένα παράθυρο 

και ξανάρχονται επίμονα 

σαν ένα άρωμα απ’ τη νιότη μας – το μέλλον είναι άγνωστο 

το παρελθόν ένα αίνιγμα 

η στιγμή βιαστική κι ανεξήγητη. 

Οι ταξιδιώτες χάθηκαν στο βάθος 

άλλους τους κράτησε για πάντα το φεγγάρι 

οι καγκελόπορτες το βράδυ ανοίγουνε μ’ ένα λυγμό 

οι ταχυδρόμοι ξέχασαν το δρόμο 

κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε 

όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση 

Α, πόσα ρόδα στο ηλιοβασίλεμα – τι έρωτες Θέε μου, τι ηδονές 

τι όνειρα,ας πάμε τώρα να εξαγνιστούμε μες στη λησμονιά. 

Τάσος Λειβαδίτης 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ για όλους εμάς που δεν επιτρέψαμε στη πραγματικότητα να μας ισοπεδώσει και τα βράδια η αγάπη μας νανουρίζει ακόμα...