Ότι δίνεις παίρνεις σε αυτή τη ζωή !!!!

Λένε πως μπορεί να συναντήσουμε χιλιάδες ανθρώπους σε αυτή τη ζωή, αλλά μόνο ένας ή έστω κάποιοι-θα αγγίξουν την ψυχή μας. Σε κάποιους θα ακουστεί ρομαντικό, κάποιοι άλλοι θα σπεύσουν να μου αποδείξουν πως έχω άδικο και κάποιοι θα συμφωνήσουν Συναντάμε δεκάδες ανθρώπους στο δρόμο μας και με πολλούς από αυτούς αισθανόμαστε αυτόματα πως ταιριάζουμε,η μπορεί να «βαφτίσουμε» κάποιον φίλο ή να τον δούμε σαν τον έρωτα της ζωής μας.

 Όχι πως δεν είναι σημαντικό να ταιριάζεις με τον άλλο στα απλά και στα καθημερινά. Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως όλοι οι άνθρωποι έχουν καταφέρει να αγγίξουν την ψυχή σου. Το άγγιγμα της ψυχής είναι κάτι πολύ πιο βαθύ και πολύ πιο ουσιαστικό απ’ ό,τι ενδεχομένως φανταζόμαστε. Το πετυχαίνει μόνο εκείνος που μπορεί να μοιραστεί μαζί σου χωρίς ανταλλάγματα, εκείνος που μπορεί να σε κάνει να δεις τον εαυτό σου, τον αληθινό εαυτό σου, χωρίς να τρομάξεις. Ναι, ξέρεις καμιά φορά τρομάζεις κι εσύ. Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι.....
Συνήθως Παρασυρόμαστε απ αυτούς που μας εμπνέουν με τον ενθουσιασμό και το ευχάριστο τους χαρακτήρα κι αυτούς που ξέρουν να μας δίνουν ελπίδες και υποσχέσεις. Γοητευόμαστε από την παρέα τέτοιων ανθρώπων και εύκολα τους εμπιστευόμαστε. Έτσι είμαστε επιπόλαιοι μαζί τους, με αποτέλεσμα να τους ξανοιγόμαστε και να τους θεωρούμε φίλους. Ωστόσο στη σκέψη τους δεν είμαστε φίλοι τους αλλά στην ουσία είμαστε απλά γνωστοί και ως γνωστούς μας αντιμετωπίζουν με ότι αυτό συνεπάγεται ...και φαίνεται όταν εσύ εμπιστεύεσαι την ψυχή σου και αυτοί ούτε το όνομά τους ... Έτσι είτε μας εκμεταλλεύονται είτε μας αγνοούν στα δύσκολα και συνήθως τη ζημιά που μας κάνουν λόγω της επιπόλαιης στάσης μας την αντιλαμβανόμαστε άμα βρεθούμε προ τετελεσμένων γεγονότων...Δεν ξέρω σε ποια πλευρά είναι οι τυχεροί,αυτοί που δίνουν η παίρνουν γιατί βρέθηκα πολλές φορές στην πλευρά αυτών που η προσφορά τους κάνει ευτυχισμένους αλλά κουράστηκα...τώρα θα μου πείτε...
Μα, η προσφορά δεν είναι μπακάλικο. Δίνεις τρία κιλά στήριξη και περιμένεις τρία κιλά ευχαριστίες....Ίσως ειμαι στην κατηγόρια των ανθρώπων που προσφέρουν πολύ,και συνήθως είναι αυτοί που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη να τους προσφέρουν και οι άλλοι τώρα πια...Δίνω ατελείωτα στα ζώα, στους ανθρώπους το έχω μετριάσει γιατί δεν γουστάρω, δεν τους αξίζει (ολονών..)Έχω υπάρξει στο παρελθόν από αυτούς που έδιναν μια Ζωή χωρίς να περιμένουν να πάρουν τίποτα από άλλους. Αυτό, τώρα, πως λέγεται 'καλοσύνη' ή...'βλακεία';
Φυσικά και δεν είμαι μητέρα Τερέζα στο δόσιμο, αλλά ούτε χρειάζεται να γίνω.

"Καθείς εφ ω ετάχθη"

Ας κοιτάξουμε γύρο μας τι δίνουμε ……. Και τι παίρνουμε …… ο καθένας μέσα του Ας είμαστε ειλικρινείς στον εαυτό μας !!! Για μένα το σωστό είναι ότι δίνεις παίρνεις … και αν δεν το πάρεις από κει που το έδωσες …….. σίγουρα θα το πάρεις ή το παίρνεις από αλλού ...παζάρια θα κάνουμε τώρα??

Δύσκολο πάντως να ορίσεις την ποιότητα και ποσότητα της σωστής ανθρώπινης συμπεριφοράς.. Δε γίνεται να δίνεις συνέχεια και να μην παίρνεις. Το ισοζύγιο πρέπει να έχει μια ισορροπία...Εσείς τι λέτε ???

ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ...